Въпреки решението на ЦИК Найден Зеленогорски ще се яви на изборите. Ще бъде използвана регистрацията на партията „Българска нова демокрация".

Зеленогорски обаче далеч не е единственият потърпевш от опита на пловдивските „воеводи" да използват харизмата на четирите магически букви „ВМРО", които от ВМРО-БНД успяха да запазят за себе си. И Златко Живков, който е кандидат на сините за трети кметски мандат в Монтана, беше принуден да сменя ракетата-носител в последния момент.

Ако и да не се бе оказала ВМРО-НИЕ партия-мюре, която прецака регистрацията на сините коалиции в Плевен, Монтана и още 4 общини, то друга подобна „формация" щеше да е на нейно място.

Просто, защото кандидати да бъдат превърнати в измамени камилчета като Найден Зеленогорски, Златко Живков и сие дал Господ. И на миналите, и на по-миналите кметски избори Зеленогорски, а и останалите кандидати за власт събираха под знамената си куцо, кьораво и сакато. Само и само, ако успееше да ги убеди, че ще им донесе някой глас повече.

Е, как да не им хвърлиш въдицата?

Ако не бяха Славчо Атанасов и компанияq щяха да бъдат някои други. Докато България е залята от повече кандидати за „постове", отколкото може да понесе изстрадалото природонаселение, съвременните последователи на Остап Бендер на родна почва няма да секнат. Напротив, ще се множат!

Затова Мартин Димитров и напористите му търсачи на власт в общините да не се сърдят на ЦИК или на „четата от тепетата", а да се опитат да преодолеят собственото си заслепение. Ако могат, разбира се!

Защото, както личи, ГЕРБ и избирателите не им оставят много време. Особено, съдейки по бързината, с която успешни сини кметове се присъединяват към кохортата на управляващите, ставайки техни кандидати.

Що се отнася до коалициите-ментета, това не е ново нещо. Достатъчно е да си спомним как коалиции и партии с монархически прозвища отмъкнаха поне няколко процента на Симеон Сакскобургготски през 2001 г. И по този начин го лишиха от самостоятелно мнозинство в Народното събрание.

Просто партиите-мюрета и коалиците-ментета са запазена марка на „политическия ни живот" и те ще съществуват дотогава, докато го има. Тъй като са не само любимо, но и ефективно оръжие на политиците.

Ловци на балъци винаги има!